Mijn naam is Lyze, of @lievelyze, zoals jullie misschien wel weten.

Ik ben moeder van 3 kinderen. Ella is de oudste, en toen ik zwanger was van haar wist ik nog helemaal niets. Ik wist niet wat er mogelijk was, wat mijn rechten waren of dat ik iets te kiezen had. Ik was medisch.
Maar dat gevoel toen ik haar op de wereld had gezet….wow!

Bij de zwangerschap van Lilly wist ik iets meer, maar ik was nog steeds medisch. En daarbij had ik een prenatale depressie, waardoor ik me totaal niet verbonden voelde met de zwangerschap. Wat voelde ik me schuldig tegenover het mensje in mijn buik! Ik heb toen alles gezet op een goede en veilige hechting.
Dat was het kantelpunt. Ik ging lezen en ik sprak met mensen. Ik voelde meer dan ooit hoe belangrijk het is om dicht bij jezelf te kunnen blijven. Om de periode van zwangerschap en bevalling in vertrouwen mee te maken. Dit helpt je om te verwerken, te herstellen en meer te kunnen genieten tijdens je kraamtijd en daarna. En dit is weer zo waardevol voor de hechting.

En toen..
En toen kwam Mozes. Thuis, in bad, handsoff…Precies zoals ik wilde. Omringd door liefde. De grootste zus stond in de deuropening, net op het moment dat hij geboren wordt. Prachtig!

Ik heb zoveel geleerd van mijn bevallingen. En ik ben zo trots op mezelf! Ook al was het heftig en lang niet altijd perfect.
Ik wil dat je je gedragen voelt. Wat je ook hebt meegemaakt en welk rugzakje je ook bij je draagt.
Ja, het kan intens of heftig zijn.
Maar het is ok. Jij kunt dit. Je bent niet alleen.

Nieuwsgierig? Stuur ons een berichtje. We horen graag van jou!

Liefs, Lyze